Zomer 2024 - Oostenrijk (Vorarlberg en Oetztal)

https://www.camping-sonnenberg.com/nl/

Opnieuw naar Oostenrijk, maar dit keer voor het eerst met de tenttrailer. Onze Lazy Jack heeft de 850km goed afgelegd. Onze wagen (Rav4 Hybride) had genoeg power om LJ steeds veilig op de bestemming te krijgen.

Panorama Camping Sonnenberg ligt niet zo ver van de Duitse grens. Eens de Bodensee voorbij, is het nog een goed uurtje. We hebben de verplaatsing 's nachts gedaan om de vertragingen door wegenwerken zo veel mogelijk te vermijden. Stipt om 10u arriveerden we op de camping. Vorig jaar deden we deze al eens twee nachten aan met de camper. We verloren ons hart aan het mooie uitzicht, nette sanitair en de vriendelijke eigenaars. Op de camping vooral caravans, maar ook veel campers. De tenten en vouwwagens zijn in de minderheid. We checken in en beginnen ons te installeren. Een uurtje of 3 later, in de brandende zon bij 29 graden, zijn we klaar. Het genieten kan beginnen...

Burser Schlucht 

Op de camping gaven ze deze Burser Schlucht meer als tip bij warm weer. Onze eerste uitstap werd dus naar het water. Het was die dag zeker 30 graden. Wat we vooraf niet wisten is dat er eind augustus, begin september steeds een Jam the Canyon door gaat. Dit is een bandje dat aan het begin van de Schlucht muziek komt spelen. Alle toeschouwers voorzien zelf hun eigen eten en drinken en stoeltje. Gezelligheid troef, maar voor ons was het die dag dus iets te druk daar. Mooie plek wel en zeker ideaal voor  Boomer om even af te koelen. Zeker wel een aanrader. 

Parking: Im Lug - Bürs

Wandeling zo'n 4.6km

Opgelet: verwacht je niet teveel aan pootje baden, het water is er ijskoud

Lünersee

De Lünersee, hier verwachtten we veel van. Dit stuwmeer ligt op 1970m. We parkeren aan de kabelbaan en nemen die tot aan de Douglass Hütte (23€ / volwassene). Van daaruit start een wandeling van 6km rond de Lünersee. Het gaat vrij makkelijk, niet teveel op en neer. De het meest steile stuk zit aan de linkerkant van de dam. Wij beginnen rechts en hebben de pittige klim/afdaling dus op het laatst van de wandeling. Iets eten/drinken kan in de Douglass Hütte zelf of halverwege de wandeling aan Alpe Lünersee. Voor wie het liever nog wat pittiger heeft, zijn er nog wandelingen naar andere hutten, richting de Schesaplana. Die houden we voor volgend jaar.

Voor ons beiden was dit één van de hoogtepunten van de reis. Eens je uit de kabelbaan stapt, lijkt het allemaal nog vrij gewoon, je ziet vooral een stuwmeer, maar zodra je een kwartiertje aan het wandelen bent, verandert de omgeving in een prachtig schouwspel aan kleuren, ruwe landschappen, het turquoise meer. Kortom, zeker eentje om te doen als je in wijde omgeving bent. We spotten ook marmotten en aan de Alpe Lünersee wonen een paar geitjes, die duidelijk graag in de buurt van de mensen zijn.

Marul - Walderlebnispfad

Op een half uurtje van de camping ligt Marul, net voorbij Raggal. Het is een klein lieflijk dorpje, waarvan vooral de mooie kerk opvalt en uiteraard ook de mooie chalets die er staan. Er is een grote parking en voor 3€ kan je er de hele dag parkeren en wandelingen maken. Wij kozen voor het Walderlebnispfad, een wandeling door de natuur, met onderweg wat leuke plekken om te ontspannen in en aan het water. Bij Davy ging het vlotjes op het vlot. De route is zo'n 6km, met 260 hoogtemeters. Voor wie graag in deze regio verblijft, is de camping in Raggal ook zeker een tip. We kwamen op de wandeling ook langs een kweker van lama's. Waar je ook kan stoppen voor een drankje.

Brandnertal - Wandeling van de Palüdbahn naar Brand

Toen we naar de Lünersee reden, waren we er al voorbij gekomen, Brand. Een dorpje in het Brandnertal, met verschillende kabelbanen. Het dorpje zelf is levendig, met redelijk wat horeca. We kopen een enkel ticketje voor de Palüdbahn. Opgelet: deze is in de zomer op maandag en dinsdag gesloten. De kabelbaan brengt ons naar 1608m. De rest van de tocht gaat te voet. We wandelen eerst wat omhoog, daarna wordt het een heel eind vrij vlak, om dan aan de afdaling te beginnen, via de Dorfbahn, langs Eggen, zo terug naar Brand. Vanaf de bergen zien we trouwens de dam van de Lünersee liggen, het lijkt allemaal niet zo veraf. Mooie wandeling met mooie zichten. Wie het wat korter wil houden en de afdaling niet ziet zitten, kan met de Dorfbahn weer naar beneden ook. We passeren ook langs de Innere Parpfienzalpe, een boerderij waar je iets kan eten en drinken. Met een prachtig zicht op de bergen. 

Bodensee - Lindau

Op een goed uurtje rijden van de camping ligt Lindau, aan de Bodensee. De naam komt van Linden Au, een met lindebomen begroeid rivierlandschap. We rijden tot op het eiland zelf en parkeren ons daar, om zo de oude stad te voet te verkennen. Voor begin september is het er best nog wel een drukke bedoening. Het is dan ook een warme dag en een boottochtje klinkt aangenaam, maar aangezien ze vanaf de namiddag onweer voorspellen, laten we het aan ons voorbij gaan. We wandelen zo'n 2u rond in de stad en langs het water, eten fish en chips op een terrasje en keren dan terug naar de camping. Vanaf de stad heb je over het water uitzicht op de Zwitserse Alpen. De Bodensee ligt op de grens met Duitsland, Oostenrijk, Liechtenstein en Zwitserland. In Friedrichshafen is nog één van de 4 luchtschepen van Goodyear gestationeerd. We hadden het geluk hem in Lindau te zien overvliegen. 

Almabtrieb in Sankt-Gallenkirch met aansluitend een ritje over de Silvretta Hochalpenstrasse

Een Almabtrieb... altijd leuk om eens mee te maken. Vorig jaar hadden we een topper in Pertisau, dit keer kiezen we voor Sankt-Gallenkirch. Eens daar aangekomen, is het al een drukte van jewelste. We zijn dan nog dik een uur voor de koeien verwacht worden aan het plein. We parkeren aan de kabelbaan Valisera, ontdekken dat het daar ook best wel duur is om een ritje naar boven te maken. We kiezen er dan uiteindelijk ook voor na de Almabtrieb de Silvretta Hochalpenstrasse te gaan rijden. Het is een dag van rond de 29 graden, dus een ritje met airco is best wel een leuk idee. 

Maar eerst de Almabtrieb. Van twee almen komen de koeien naar beneden, Alpe Nova en Alpe Zamang, beide op zo'n 10km van waar de koeien uiteindelijk verzamelen. Ze zijn versierd, maar niet in de mate zoals vorig jaar in Pertisau. Het blijft een mooie belevenis. 100-den mensen willen hier deel van uitmaken, de drankjes vloeien rijkelijk en ook de standjes met hoeden en kazen hebben goed te doen. 

Rond 13u zit de festiviteit er op en keren we naar de auto terug. Klaar voor de Silvretta Hochalpenstrasse, waarvan de start op slechts een kwartiertje rijden ligt. We rijden eerst van Partenen naar Galtur, betalen aan de tol 19€ voor een personenwagen. Ze wijzen ons erop dat we zeker om 18u30 terug moeten zijn. Sinds de aardverschuiving is de baan nog maar 2 dagen terug geopend. 's Avonds en bij regen wordt ze echter nog afgesloten, om de werkmannen hun werk te laten doen en omdat men nog niet weet wat de regen voor impact heeft op de grond. We kijken onze ogen uit. Wat een mooie route. Vorig jaar deden we de Grossglockner, maar deze is toch wel bijna even mooi, op sommige plekken misschien zelfs mooier. De route is 22.3km, bevat 34 haarspeldbochten en op het hoogste punt, Bielerhöhe, bereiken we de 2032m. Er starten overal langs de route mooie wandelingen, met als hoogtepunt deze rond de Silvretta Stausee. Hier komen we volgend jaar zeker een paar keer terug.

9 nachten op Camping Ötztal in Langenfeld

https://www.camping-oetztal.com/

Onze tweede camping is in het Ötztal. Vanaf hier zien de weersvoorspellingen er niet meer zo denderend uit. Er is een storm op komst naar Oostenrijk, al blijft die gelukkig ver van ons bed weg. Toch is het weer ook hier opeens een pak minder, met veel regen, sneeuw in de bergen en wat meer wind. We maken er ondanks dat het beste van. Met wat nieuw aangekochte kledij en een extra gasflesje, kunnen we het toch warm houden, zelfs bij 2 graden 's nachts. De tenttrailer laat zich van zijn beste kant zien en de regen en wind kunnen onze Lazy Jack niet deren. Qua ligging is de camping perfect, centraal gelegen met zowel Oetz als Sölden op amper 20 minuutjes rijden. We hadden een hele planning, maar een paar dingen konden we uiteindelijk niet doen, net omwille van het weer. Zoals het motormuseum langs de Timmelsjoch, daar waren al winterbanden nodig. We vullen onze dagen dus met wandelingen en uitstapjes naar kort bij gelegen dorpjes en bergen. De camping is mooi, sanitair is top, restaurant op de camping is een plus en ook het personeel is allemaal om te vriendelijker. Enkel merken we dat de klanten van een ander kaliber zijn, op de eerste camping zijn ze wat strenger en dat merk je ook, iedereen heeft daar respect voor alles. Op deze camping is het wat ieder voor zich en dat uit zich ook in de netheid en vriendelijkheid tussen de mensen onderling. Of zou het met het weer te maken hebben? Vanaf de camping starten veel wandelingen, wij deden deze naar het uitkijkpunt naar de waterval, langs het Heimat museum.

Oetz

Onze eerste dag spenderen we aan warme kledij aanschaffen en boodschappen doen. We rijden naar Oetz en plunderen de sportwinkels voor onze nieuwe uitzet, zodat we de komende dagen niet in short en t-shirt door de regen en sneeuw hoeven. Oetz is een mooi dorpje, gezellig, veel sportwinkels en horeca. Mooie hotels en je kan er de kabelbaan nemen naar Hochoetz met het kinderpark Widiversum. Dat doen we later op onze sneeuwdag. 

In Oetz eten we heerlijk bij Heiner, vriendelijke bediening en overgrote porties.

Kuhtai - de 'volgens de voorspellingen' laatste droge dag

Op 40min van de camping ligt Kuhtai, een gekend skigebied. Om te skiën zijn we nog net iets te vroeg, maar de bergen vragen daar wel om een wandeling. We parkeren ons aan de zetellift en starten de wandeling richting de Drei Seen Hütte. Het is een pittige klim, de pittigste klim misschien wel van alle wandelingen. Niet enkel omwille van het bergop gaan, maar ook letterlijk 'berg op' gaan. Het zijn geen gewone asfalt of kiezel-baantjes, maar echt klauteren en klimmen op sommige plekken. Mijn korte beentjes zijn erg blij eens ze boven zijn, de Drei Seen Hütte ligt op 2334m, we hebben zo'n 350 hoogtemeters overbrugd op een goeie 3km. Moe maar voldaan, wat een tocht. Het was een prachtige wandeling. Boomer voelde zich een echte berggeit. Aan de hut hebben we lekker gegeten en de wandeling terug naar beneden ging vlot, via een skipiste die een paar weken later allicht overladen zou worden met volk. 

Piburgersee (en YES er is sneeuw gevallen, al moet je nog wel ver omhoog kijken)

Mooi wakker geworden, met de eerste sneeuw op de toppen, nog niet overdreven veel, maar het zicht vanaf de camping is toch direct anders. We rijden vandaag niet te ver, ze voorspellen veel regen en we willen een wandeling gaan doen waar we toch nog wat beschut lopen. We gaan richting Piburgersee. Parkeren doen we in Habichen aan de Parkplatz Habicher See. Van daaruit gaat het richting Wellerbrücke en zo door naar Piburgersee. Het is een wandeling die grotendeels door het bos gaat, we merken dus weinig van de regen. Eens aangekomen aan de Pibergersee, beslissen we om ze rond te lopen ook. Halverwege is er een houten chalet waar we 'toilet' op zien staan. Wat een verrassing, naast toiletten zijn hier ook een drankautomaat en snoepautomaat. Je kan voor 1€ een koffie of chocomelk bestellen en er staat een mooie tafel met wat stoelen, waar je de picknick bij slecht weer kan nuttigen. We maken er gebruik van om hier even op te warmen en te eten, daarna zetten we onze tocht verder... Het is een mooie locatie, maar allicht is deze wel een pak leuker bij mooi weer, wanneer je ook echt even in het water kan. Toch zeker een mooie wandeling in een prachtig decor.

SNEEEEEEEEEEEEEEUW - Hochoetz via de Acherkogelbahn

Vannacht is er meer sneeuw gevallen. Gelukkig is het in het dal nog steeds ok, maar vanaf zo'n 1400m ligt er wel al wat. We besluiten dus om de bergen in te trekken. Om toch niet teveel km's te vreten, rijden we terug richting Oetz, waar we de Acherkogelbahn nemen. Boven ligt Widiversum, een speelterrein voor kinderen met een meer en wat leuke spelletjes. We kiezen voor een wandeling langs een reeds begaan paadje en komen uit aan de Neue Bielefelder Hütte op 2112m. Daar genieten we in de zon van onze picknick. Onze nieuwe kleren komen van pas. Het is hier zonnig, maar toch ook fris genoeg om het nut van onze goede broeken bodywarmer in te zien. Boomer geniet er met volle teugen van, die is echt gelukkig in de sneeuw, zoveel is duidelijk. We profiteren van deze zonnedag in de sneeuw en blijven tot de namiddag op de berg.

Almabtrieb Pfunds

Nog een Almabtrieb, omdat het gewoon plezant is. Pfunds blijkt een mooi gezellig dorpje te zijn, op een uurtje van de camping. Ook daar zijn de bergtoppen bedenkt met sneeuw. Het blijft toch speciaal midden september. We genieten van de Almabtrieb en van het feit dat het ondanks de voorspellingen, toch een droge dag is.

Gries - bij Langenfeld

Gisterenavond keerden we terug van een restaurant en hadden we allebei nog geen zin om in de tent te gaan zitten. Aangezien Boomer het ook niet erg vindt om mee te rijden met de auto, maakten we nog een toertje. Dit bracht ons naar Gries, een dorpje dat bij Langenfeld hoort, maar een paar 100m hoger ligt. We beslisten om morgen nog eens terug te keren, voor een mooie wandeling op onze laatste dag in Oostenrijk.

Zo gezegd, zo gedaan, onze laatste volle dag spendeerden we in Gries. Na eerst al wat opgeruimd te hebben in de tent, maakten we ons klaar voor nog een wandelingetje. Het werd uiteindelijk nog een heel mooie toch, met knappe beelden van de bergen. Het dorpje lag er idyllisch bij. Met een herkenbaar kerkje, veel vakantieverblijven en hotels, was het een plaatje. We konden ons er iets bij voorstellen in de winter, wanneer echt alles hier wit ziet. Misschien komen we dan ooit wel eens terug, naar Gries.

Gite de la Ravanne - Ramonchamps (Vogezen FR)

https://lesgitesdelaravanne.fr/

Om de route huiswaarts wat op te delen, zocht ik een overnachting in de Vogezen. Die regio hield het 'bergen-gevoel' nog even vast. De gite is een aanrader. Jong koppel kocht een boerderijtje en toverde de bijgebouwen om tot 3 gites. Het boerderijgebouw zelf wordt nu omgebouwd tot een woning voor hen zelf. Met de koetjes op het aangrenzende weiland, was er altijd leven in de omgeving. Rustig gelegen, 's ochtends in complete stilte de hond uitlaten. Een heel mooie omgeving om nog even 2 nachten te relaxen. Op onze laatste volledige dag, reden we naar Esmoulières en deden daar de wandeling vanaf de parking. Zo'n 9km extra in de benen, genoten we daarna nog van het zonnetje en terug 20 graden op het terras van de gite. Onze vakantie zit er op. Vanaf nu weer enkel herinneringen aan deze vakantie en voorkijken naar de volgende. De sneeuw pakken ze ons in elk geval niet meer af.